Ouderen met een migratieachtergrond vormen een kwetsbare doelgroep

Het KIS besteeds aandacht aan ouderen met een migratieachtergrond die ene kwetsbare doelgroep vormen.

De ‘eerste generatie’-ouderen zijn vaker eenzaam, hebben vaker een slechtere gezondheid en een lagere sociaaleconomische status dan hun Nederlandse leeftijdgenoten. Verschillende onderzoeken wijzen het uit, maar toch horen en zien we hen volgens Fatoş Ipek te weinig. Met haar stichting Oudere Migranten Aan Zet (OMAZ) wil ze daar verandering in brengen.

Bij alles wat ze doet voor de stichting denkt ze: wat heeft mijn vader hieraan? Haar vader is geboren op Kos, maar heeft het grootste deel van zijn leven gewoond in het Brabantse Roosendaal. Inmiddels zit hij in een gesloten afdeling van een verpleeghuis.
Haar moeder stierf een vroegtijdige dood waardoor haar vader volgens Ipek vereenzaamde in Roosendaal, waar een relatief grote Turkse gemeenschap leeft. Dat hij de taal niet zo goed sprak, hielp hem ook niet. Hij zag in de loop der jaren de straat veranderen; de buren groetten hem niet meer. Toen bleek dat haar vader beginnende dementie had, kwam de casemanager aan huis langs. Haar vader was, zo leek het wel volgens Ipek, de eerste Turk die ze ooit had gesproken.

Fatos legde anderhalf uur uitgebreid uit wie haar vader is en vroeg om een ‘buddy’ voor gezelschap omdat alle kinderen ver weg wonen. Na een paar dagen belde de casemanager op met het bericht dat ze geen Turkse buddy kon vinden. Ipek: ‘Ik viel stil: wanneer hebben wij gezegd dat mijn vader een Turkse buddy wil? Hij heeft ook Nederlandse kennissen en vrienden! Een paar dagen later had ze een Indische man gevonden, daar heeft mijn vader veel plezier mee gehad.’

Aannames
Het zijn dergelijke aannames die Ipek onder andere met haar stichting wil bestrijden. OMAZ organiseert bijeenkomsten en verzamelt en verspreidt verhalen van ouderen.
Binnenkort start de stichting in Den Haag het verhalenproject ‘Mijn leven in kleur’. OMAZ wil hiermee ook de verscheidenheid aan migrantenouderen laten zien. Niet iedereen heeft bijvoorbeeld kinderen die voor hen zorgen. Een aanname die Ipek vaak hoort is namelijk: "ze" hebben toch veel kinderen die voor hen zorgen? Uiteraard gaat elke familie anders om met het verzorgen van ouders op leeftijd. ‘Maar het hebben van kinderen is niet een reden dat mensen bijvoorbeeld niet of minder eenzaam zijn. Vaak wonen kinderen niet meer in de buurt en staan leefwerelden van ouders en kinderen ver uiteen’, aldus Ipek.

• Het hele artikel staat op de website van KIS