Nieuwsbericht

Moedige Dialoog: Het gaat niet om snélle oplossingen maar om duurzame

Chris Bos
2 december 2019 | 3 minuten lezen

Voor het Diner Pensant van Moedige Dialoog kwamen op 7 november ruim 140 gasten naar het Utrechtse Spoorwegmuseum. Onder leiding van Laurentien van Oranje overdachten en bespraken ze de vorderingen in de armoedebestrijding. De grondtoon: ‘Het gaat niet om snélle oplossingen maar om duurzame. En die komen er alleen als je de juiste vragen stelt en op zoek gaat naar wat je nog niet weet.’

Na pakweg vier jaar Moedige Dialoog is het tijd voor reflectie, stelde Jacqueline Beekman in haar openingswoord. ‘Gaan we echt voor langetermijndoelen? Dan moet we niet alleen praten over wat we kunnen doen, maar ook over dingen die we lastig vinden.’

Zonder ervaringsdeskundigen gaat het niet
Voor een beter begrip van structurele armoede kun je niet zonder de verhalen van ervaringsdeskundigen, vervolgde Jacqueline Beekman. Bijvoorbeeld de belevenissen van Henk Kragt, die heeft ervaren hoe je van succesvol ondernemer in een mum van tijd in de bijstand terecht kunt komen. ‘Ik heb nu krassen op mijn ziel die ik nooit meer kwijt raak. Maar dankzij hulp van naasten en door in mezelf te blijven geloven, ben ik er weer bovenop gekomen; en alles bij elkaar een rijker mens geworden’.

Kwartiermakers aan het woord
Ook Maud Diemer van Moedige Dialoog Groningen onderstreepte de grote meerwaarde van ervaringsdeskundigen. Doordat ze een opleiding volgen zijn ze in staat om boven de materie uit te stijgen. ‘Gesprekken met derden worden echt anders als ik hen meeneem. Er is een groot verschil tussen ervaringskennis en ervaringsdeskundigheid.’ Samen met Esther Roozeboom (kwartiermaker in Harderwijk) ontwikkelt ze bovendien een effectmetingstool voor Moedige Dialoog. Esther: ‘Hoe maak je wat er in je eigen regio gebeurt inzichtelijk en aansprekend?’

Bruto nationaal product stijgt maar geluk daalt
Kees Plomp (onder meer oprichter van het Thrive Institute) besprak de betekeniseconomie. Sinds WOII beleven we een ongekende welvaartsgroei, zei hij. ‘Maar de gelukscurve houdt daarmee geen gelijke tred: we worden er niet blijer van. Zeker de laatste jaren daalt het welzijn in de rijke landen. We worden ingehaald door de maatschappelijke kosten van de groei, dat is de paradox van deze tijd.’

Maar een kentering is zichtbaar. ‘Sustainability is de nieuwe norm. Er is geen boardroom meer waar dat níét op de agenda staat. Echter: 99,9% van de bedrijven zit nog onder de “nullijn”, oftewel schadevrij produceren.’ Vandaar zijn pleidooi voor een betekeniseconomie, waarin bedrijven maatschappelijke winst creëren. ‘Er is ook al een onderstroom van ondernemers die zijn begonnen om maatschappelijke problemen op te lossen. Een bedrijf dat vloeren maakt die meer CO2 afvangen dan het kost om ze te vervaardigen; waar meer biologen en ecologen werken dan ingenieurs.’

Wie schrijft heeft morgen wat te doen
Dialoogleider was Laurentien van Oranje, onder meer co-founder van de Number Five Foundation. Ze startte met een stevige oproep. ‘Pak je pen en schrijf mee. Een dialoog voeren betekent luisteren én opschrijven, zodat je weet morgenochtend nog weet waarmee je aan de slag kunt gaan.’

Ervaringsdeskundige Martin Pragt was zo boos dat hij bijna een geel hesje had aangetrokken naar het diner. ‘Er zijn nu 37 miljardairs in Nederland, meer dan ooit! Terwijl in Rotterdam 25% van de leerlingen zonder ontbijt naar school gaat. De politiek zegt: we moeten de middenklasse niet verliezen. De anderen zijn kennelijk al verloren. Ongelofelijk veel mensen dreigen de aansluiting te missen.’

Zijn tip: ‘Jullie moeten jezelf serieus nemen. Jullie begrijpen zo weinig van mensen in armoede. Stel jezelf de vraag wat je nog niet over hen weet. Pas dan kun je sámen aan het werk gaan.’

Laurentien pleitte voor een sprong naar voren. ‘Als we willen dat we het over vijftig jaar niet meer over armoede en schulden hoeven te hebben: welke vragen moeten we dan vandaag stellen? Wat moeten we dan weten?’